Burnouts zijn voor doorbijters
Hoi! Mijn naam is Romy. Rennen en vliegen was my thing..
Ik wilde ALLES uit het leven halen.
Vol goede moed begon ik op mijn 22e aan mijn carrière bij een grote corporate.
Ik was de eerste uit ons gezin die ging studeren. Dus ik ging volop voor die baan, de zekerheid, the money..
Ik had het ‘lekker voor elkaar’.
Little did I know, dat ik mezelf in een hokje aan het proppen was, waar ik helemaal niet in paste.
Ik propte zo hard, dat ik mezelf helemaal kwijt was. Ik leefde van weekend naar weekend, en vakantie naar vakantie.
En dat was nou precies wat ik niet wilde..
Ik kreeg last van vage klachten: hoofdpijn, moe, véél te snel gefrustreerd om niks..
Niks was goed genoeg.
Ik liep constant te zeuren en had nul energie.
Ik voelde me opgejaagd, want: ZOVEEL te doen!! Maar het lukte niet.
Ik was gefrustreerd en het voelde alsof ik vast zat in een blok beton.
Maar hallo, ik had niks te klagen toch? Dat zei ik zo’n 2837 x per dag tegen mezelf.
Ik had géén idee dat ik dealde met burnoutklachten. Of ik wilde het niet weten.
“Want dat was toch voor the weak???”
Nu weet ik: burnoutklachten zijn voor de doorbijters.
Alleen bijt je je net ff in het verkeerde vast..
Herken jij dit?
- Veel te weinig energie, nergens zin in, dus speel je Netflix maar uit
- Géén idee welke kant je op wil met je leven (en dat maakt je zo onrustig)
- Somber, negatiever, zorgelijk, kortom: een emotioneel wrak
- Het gevoel dat je tekort schiet naar alles en iedereen, je bent jezelf niet meer
- Je blijft uit enthousiasme overal JA op zeggen - je zet lekker door - maar je wil eigenlijk gewoon even niks (behalve tijd voor jezelf en weten wat je wil!)
- Je snapt zelf ook wel dat een beetje gezond eten en yoga de oplossing niet meer is, maar wat heb je dan wel nodig?
- Ben ik gek aan het worden?! Ben ik de enige die hier last van heeft?! - Nee en nee. Maar je bent wel op het punt gekomen om actie te ondernemen.
En nu dan?
Dit kan anders.
Dat zie je toch, op al die Instagram en Pinterest plaatjes van anderen?
Maar hoe dan?! Daar heb je nog geen duidelijk antwoord op, dus doe je maar niks.
Of je schiet met losse flodders. In other words: je probeert vanalles, maar het is het nét niet.
Leukerd.. Let me put it this way:
Als jij nu niet ingrijpt, bestaat er een kans dat het erger wordt.
Misschien wel in een burnout dondert. En neem van mij aan: Dat.Wil.Je.Niet!
Dat is rot, zwaar, donker en zonde van je tijd. Alles waar je nu last van hebt, gaat dan nog keer 10.
Dus get to work, voorkom die ellende.
En misschien denk je wel, “ik doe niet aan burnouts”. Dat snap ik.
Maar het begint er wel verdomd veel op te lijken…
